Julitta Dębska Blog: września 2014

„Przecież byliście taką piękną parą.”, „Co, o nie!? Pasowaliście do siebie! Co się stało?”, „Jaka szkoda. Jak to się stało? Myśleliśmy, że to już w końcu to.” – znane są Wam, takie komentarze rodziny i znajomych po tym, jak rozpadł się Wasz „idealny związek”?

Często faktycznie ludzie bardzo się wzajemnie przyciągają, uwielbiają spędzać ze sobą czas, w oczach przyjaciół dobrze ze sobą wyglądają, a co najważniejsze kochają się. Co więc dzieje się, że taka idealna para nie potrafi czasem wyjść zwycięsko z pierwszej większej kłótni?

Psycholog John Gottman przeprowadził badanie interakcji partnerów, które objęło 150 par na wszystkich etapach małżeństwa w okresie niemal dwudziestu lat. Po zastosowaniu wskaźników psychologicznych, behawioralnych i fizjologicznych zespół Gottmana potrafił przewidzieć z 94% trafnością , które związki przetrwają. Obecnie specjaliści potrafią to określić z taką samą dokładnością, zaledwie po 3 minutowej obserwacji pary podczas sesji, w trakcie której prowadzi ona sprzeczkę. Wnioski są proste, im mniej skutecznie para rozwiązuje konflikt, tym większe prawdopodobieństwo, że związek nie przetrwa próby czasu.

Jak radzić sobie z konfliktem w związku i zbudować trwałą relację z partnerem? Przedstawiam Wam kilka wskazówek pochodzących z badania Gottmana i jego współpracowników. Pozwolą Wam one utrzymać szczęśliwy związek.

Zasada 1 – Mów

Nie oczekuj, że partner będzie czytał w Twoich myślach. Z wyważoną asertywnością mów, czego pragniesz lub co potrzebujesz i co czujesz. Wiele osób nie wyraża na głos swoich potrzeb. Zamiast tego marzą w duchu, że partner sam się domyśli czego pragną. Gdy w końcu mówią, o co im chodzi, po tym, jak przez długi czas tego nie otrzymywali, robią to z gniewem.

Zasada 2 – Nie dąsaj się, kiedy sprawy nie układają się tak jak chcesz

Dąsanie się (inaczej strzelanie focha ;) ) polega na wycofaniu, chłodnym zachowaniu, odcięciu się emocjonalnym i ograniczeniu kontaktów. Może służyć jako forma odwetu lub kary. Może to skłonić drugą osobę, by pierwsza wyciągnęła rękę, w obawie, że Cię straci, zyskujesz więc dowód na to, że jednak jej zależy. Czasem też, takie postępowanie zmusza drugą osobę, żeby dała Ci to, czego pragniesz. Niemniej jest to niewłaściwe zachowanie, dające Ci niezdrową władzę, która niszczy nawet dobre związki.

Zasada 3 – Myśl optymistyczne o skutkach konfliktu, zamiast się ich bać

Traktuj konflikt jako okazję do oczyszczenia atmosfery i udoskonalenia związku. Jeśli umiejętnie go rozwiążecie, skutki będą pozytywne. Właściwie rozwiązanie konfliktu, może wręcz wzmocnić związek, bo świadczy o Waszym zaangażowaniu i woli jego utrzymania, a poza tym pozwala wyzbyć się urazy. Ponad to, zyskujecie dowód, że Wasz związek jest na tyle silny, żeby przetrwać nieuniknione, sporadyczne konflikty.

Zasada 4 – Zawsze próbuj negocjować

W większości wypadków korzystniejsze dla związków jest dążenie do wygranej obu stron, czyli stawianie sobie za cel znalezienie rozwiązania korzystnego dla obojga partnerów.

Zasada 5 – Szybko eliminuj przepaść emocjonalną

Nie dopuść do tego, by dzieliła Was zbyt duża przepaść emocjonalna, bo może się okazać, że nie uda się Wam już do siebie wrócić. Kiedy para nie rozwiązuje prawidłowo konfliktów, wytwarza się niekorzystny wzorzec. Nierozwiązane kwestie sporne wywołują u partnerów urazę, która jeszcze powiększa dystans między nimi. Powstaje emocjonalna przepaść rozdzielająca partnerów i zmniejszająca ich bliskość. Z czasem nawet przy silnej motywacji coraz trudniej jest wrócić do poprzednich bliskich stosunków. W końcu, kiedy przepaść się pogłębi, znika również motywacja, bo przezwyciężenie różnic, staje się niewykonalne. Dlatego, gdy tylko zacznie Was dzielić emocjonalna przepaść, natychmiast coś zróbcie, by ją zasypać.

Źródła: H. McGrath, H.Edwards - Trudne osobowości, J.Gottman "Why Marriages Succeed or Fail."

Obraz: Utrzymać związek

No komentarze

Po pierwsze – ustal cel! Wydaje się to banalnie proste. Proponuję, więc niebanalne podejście. Nie zaczynaj myślenia o celu od tego co wpiszesz na tytułowym slajdzie swojej prezentacji Power Point. Zastanów się nad tym czego nie zakomunikujesz swoim słuchaczom – określ swój nieoficjalny cel. Tego celu być może nigdy nie zakomunikujesz, natomiast dla Ciebie będzie on miarą sukcesu Twojej prezentacji.

Jak do tego podejść? Pomyśl sobie o Twoich oczekiwaniach w stosunku do Twoich słuchaczy. Jakie zmiany w ich postępowaniu, postawie, zachowaniu, myśleniu mają nastąpić po Twoim wystąpieniu? Co mają zacząć robić inaczej? Jakich zachowań mają zaprzestać? Jakich decyzji od nich oczekujesz? Do czego chcesz ich przekonać?

Wielu prezenterów przed spotkaniem biznesowym, prezentacją firmową czy konferencją nie odrabia tej lekcji. W konsekwencji słuchacze otrzymują coś co mogliby spokojnie przeczytać w treści maila lub otrzymać w postaci dokumentu. Jeśli Twoim celem jest „przedstawienie wniosków”, „podsumowanie”, „pokazanie procesu” i nie idzie za tym żaden cel nieoficjalny to trzy razy zastanów się zanim wyślesz zaproszenie na spotkanie. Zadbaj o najcenniejszy zasób, jaki masz Ty i Twoi potencjalni odbiorcy, o Wasz czas i dostarcz te informacje w inny sposób. Wymienione przykłady celów nie są celami do komunikacji mówionej, a do komunikacji pisanej.

Po drugie, określ Twoją myśl przewodnią. Przed kolejną prezentacją, w której będziesz uczestniczył jako odbiorca podejdź do prelegenta i zapytaj „ Jaka jest myśl przewodnia Twojego wystąpienia?”. Jeśli usłyszysz odpowiedzi typu „eeee, yyyyy…”, „nie sposób tego ująć w jednym zdaniu”, „jest to bardzo złożone”, „ to dość skomplikowane”, możesz być pewien, że to będzie kolejne wystąpienie z cyklu „milion oderwanych od siebie slajdów”. Być może usłyszysz kilka inspirujących słów, może ujrzysz wiele kolorowych i profesjonalnie przygotowanych slajdów, ale co z tego wyniesiesz dla siebie? Twój mózg szybko się wyłączy, a Twoje myśli odpłyną, by powrócić na sam koniec i przyłączyć się do oklasków. Co zapamiętasz z takiej prezentacji? Pewnie jedno: „Ale było nudno.”

Do Twojego wystąpienia podejdź inaczej. Zbuduj je wokół jednej, głównej myśli przewodniej. Gwarantuję, że zdobędziesz zainteresowanie uczestników i zbudujesz w nich poczucie, że wiedzą co teraz mają robić!

JD

Źródła:

Wystąpienia publiczne w biznesie. Podręcznik. - Agata Rzędowska, Jerzy Rzędowski.

Obraz: Prezentacja

No komentarze

To w jaki sposób reagujemy na konflikt wpływa na jakość naszych relacji z innymi ludźmi, rodziną, partnerami życiowymi, podwładnymi, przełożonymi czy przyjaciółmi.

Niektóre osoby za wszelką cenę starają się uniknąć konfliktu, nawet kosztem swoich własnych potrzeb. Są też takie, które konflikt rozumieją jako okazję do zmierzenia się z kimś. Dla nich konflikt jest rywalizacją, w której zawsze pojawia się rola przegranego i zwycięzcy. Większość strategii radzenia sobie z konfliktem może być skutecznych, pod warunkiem jednak, że będą one dopasowane do sytuacji.

Proponuję Wam najpierw zacząć analizy własnego preferowanego stylu reakcji na spory. Sprawdźcie, jakie zachowania i podejście są dla Was najbardziej naturalne i na co w związku z tym warto zwrócić uwagę przy okazji kolejnej spornej sytuacji.

Ustosunkuj się do treści każdego z poniższych twierdzeń, wybierając zawsze jedną z czterech możliwych kategorii odpowiedzi. Po kolei czytaj każde stwierdzenie i w odpowiedniej rubryce zaznaczaj krzyżykiem wybieraną przez siebie odpowiedź (zdecydowanie się nie zgadzam, raczej się nie zgadzam, raczej się zgadzam, zdecydowanie się zgadzam). Nie ma tu odpowiedzi lepszych czy gorszych. Ważne jest, by były one prawdziwe, zwłaszcza, gdy chcesz poznać własne preferencje radzenia sobie z konfliktami interpersonalnymi.

TWIERDZENIA	Zdecydowanie się nie zgadzam	Raczej się nie zgadzam	Raczej się zgadzam	Zdecydowanie się zgadzam
	1	2	3	4
1 Nie tylko w wojnie i w miłości wszystkie chwyty są dozwolone – przy rozwiązywaniu konfliktu też.
2 Konflikt to zło, należy go unikać jak ognia.
3 Zwaśnione strony nigdy nie dojdą do satysfakcjonującego rozwiązania – zawsze coś zyskają, ale coś równie cennego stracą.
4 Mądrzejszy zawsze ustępuje, nawet gdy racje są po jego stronie.
5 Konflikt to doskonała okazja do poznania siebie i zwaśnionej strony.
6 Również w konflikcie czyjaś wygrana to jednoczesna przegrana kogoś innego.
7 Najlepiej unikać otwartej dyskusji o konflikcie, chyba że chce się doprowadzić do niekontrolowanej eskalacji.
8 Optymalne rozwiązanie konfliktu to częściowe zaspokojenie roszczeń obu skłóconych stron.
9 Nieporozumienia najlepiej rozstrzygnąć bagatelizując ich znaczenie.
10 Rozwiązując konflikt należy proponować rozwiązania uwzględniające zarówno interesy własne, jak i partnera.
11 Żywione wobec strony zaufanie to błąd, którego konsekwencje będą odczuwane.
12 Lepiej odczekać, czas rozwiąże i zdezaktualizuje kwestie dziś sporne.
13 Aby osiągnąć porozumienie, należy zawsze zadowolić się połowiczną realizacją własnych oczekiwań.
14 Warto zrezygnować ze znacznej części własnych roszczeń, gdy są one już zaspokojone w minimalnej chociażby części.
15 W sytuacji wysunięcia przez stronę sporu wysoce atrakcyjnych propozycji nie mają większego znaczenia przygotowane wcześniej własne rozwiązania.
16 Nawet z pozoru atrakcyjne propozycje wysuwane przez partnera zawierają jakiś podstęp.
17 Aby uniknąć zbędnych zadrażnień, warto zrezygnować z dobitnego zaprezentowania własnych potrzeb i oczekiwań.
18 Potencjalne porozumienie nie będzie nigdy tak atrakcyjne, jak tego by się oczekiwało.
19 Przyjmując rozwiązanie atrakcyjne jedynie dla partnera, otwiera się perspektywa dalszej, na pewno bardziej owocnej współpracy.
20 Żeby osiągnąć porozumienie, należy wykorzystywać oferty i pomysły strony sporu.
21 Walcząc o korzystne rozwiązanie konfliktu nie można mieć zbyt wielu moralnych oporów – racja jest zawsze po stronie silniejszego.
22 Otwarte rozwijanie spornych kwestii to prowokowanie nieszczęścia – kreowanie kolejnego „polskiego piekiełka”.
23 Nie ma sensu poszukiwanie porozumień idealnych – konflikt zawsze jest tylko doraźnie rozwiązany.
24 Lepiej upraszczać konflikt, nawet rezygnując z dochodzenia do swoich racji – zgoda między stronami jest najważniejsza.
25 Nie ma rozwiązania konfliktu bez rzetelnego i uczciwego wyjaśnienia kluczowych kwestii spornych – nawet najtrudniejsza prawda może zbliżać ludzi.
26 W sporze nie ma partnera o dobrej woli i uczciwych zamiarach, jest co najwyżej wyraźnie słabszy.
27 Działania prewencyjne to optymalne podejście do tematu „konflikty”.
28 Rozwiązaniem konfliktu jest zazwyczaj podział sporny dóbr po 50%
29 Konflikt to starcie dwóch ego izmów, z których jeden dla dobra sprawy, musi okazać się mniejszy.
30 Zrozumienie potrzeb partnera, możliwość ich godzenia z własnymi oczekiwaniami – dobra wola stron – to podstawa obustronnie korzystnego rozwiązania konfliktu.

Żeby poznać indywidualne preferencje związane z reagowaniem na konflikt, należy udzielone odpowiedzi przekodować. W tym celu trzeba wypełnić poniższe tabele wyników. Dotyczą one kolejnych strategii radzenia sobie ze sporami, z których każda była opisywana sześcioma twierdzeniami testowymi. Możliwe kategorie odpowiedzi były punktowane następująco:

„zdecydowanie się nie zgadzam” – 1 punkt

„raczej się nie zgadzam” – 2 punkty

„ raczej się zgadzam” – 3 punkty

„zdecydowanie się zgadzam” – 4 punkty

STRATEGIA RYWALIZACJI

NUMERY TWIERDZEŃ
	1	6	11	16	21	26
Liczba uzyskanych punktów

STRATEGIA UNIKANIA

NUMERY TWIERDZEŃ
	2	7	12	17	22	27
Liczba uzyskanych punktów

STRATEGIA KOMPROMISU

NUMERY TWIERDZEŃ
	3	8	13	18	23	28
Liczba uzyskanych punktów

STRATEGIA ŁAGODZENIA

NUMERY TWIERDZEŃ
	4	9	14	19	24	29
Liczba uzyskanych punktów

STARTEGIA KOOPERACJI

NUMERY TWIERDZEŃ
	5	10	15	20	25	30
Liczba uzyskanych punktów

Kolejnym krokiem jest zestawienie uzyskanych wyników, co pozwoli zdiagnozować strukturę indywidualnych preferencji radzenia sobie z konfliktami. W tym celu należy wypełnić już tabelę. W rubryce tabeli nazwanej „Uporządkowanie rangowe” trzeba ustalić kolejność preferowanych strategii rozwiązywania konfliktów. Kierujemy się liczbą punktów przypisanych do każdej strategii. I tak, strategii o największej liczbie uzyskanych punktów przypisujemy cyfrę 1, co oznacza, iż jest ona najbardziej preferowanym podejściem do konfliktu. Strategie uzupełniające preferowane podejście zostaną oznaczone cyframi 2 i 3. Cyfrą 5 oznaczona zostanie najmniej preferowana - wręcz odrzucana – strategia, czyli ta, przy której widnieje najmniejsza suma uzyskanych punktów. Cyfra 4 oznacza strategię w ostateczności tolerowaną, raczej niechętnie podejmowaną.

Rodzaj strategii radzenia sobie ze sporami	Suma uzyskanych punktów	Uporządkowanie rangowe
Rywalizacja
Unikanie
Kompromis
Łagodzenie
Kooperacja

UNIKANIE

Unikanie to styl charakterystyczny dla ludzi, dla których samo napięcie emocjonalne i frustracja spowodowana konfliktem są na tyle silne, że wolą wycofać się z konfliktu niż w sposób konstruktywny rozwiązać go. Takie podejście jest spowodowane prawdopodobnie tym, że w przeszłości jakieś konflikty na tyle mocno zraniły daną osobę, że pamięć tego bólu powoduje reakcję wycofania się. Takie podejście może być również przekonaniem, że konflikt sam w sobie jest złem, że jest zbędny i poniżający. Ludzie w różny sposób unikają konfliktu. Poprzez fizyczne wycofanie się z miejsca, gdzie odbywa się konflikt, lub poprzez tradycyjnych metod radzenia sobie z sytuacją konfliktową, takich jak odwlekanie, pokojowe współistnienie, ignorowanie i pomijanie milczeniem. Oczywiście unikanie może być także sensownym stylem reagowania, kiedy przedmiot konfliktu jest czymś nieistotnym bądź mało wartym, kiedy są małe szanse na rozwiązanie konfliktu, kiedy trzeba zyskać na czasie.

ŁAGODZENIE

Łagodzenie polega najogólniej rzecz ujmując na postępowaniu zgodnym z interesem strony przeciwnej. Postępują tak przede wszystkim osoby, które nastawione są na utrzymanie dobrych stosunków z innymi. Podobnie jak ludzie stosujący strategię unikania, osoby łagodzące spory są przekonane, że konflikt jest czymś złym. Ponadto mogą również upatrywać przyczyny większości konfliktów w postawach egoistycznych. Ludzie tacy często zajmują się działaniami charytatywnymi, są uznawani za hojnych i miłych. Łagodzenie jest całkiem niezłym stylem reagowania w sytuacji, kiedy doszliśmy do wniosku, że jesteśmy w błędzie, i kiedy powinniśmy skorygować nasze stanowisko wobec strony przeciwnej. Postępowanie zgodne z tym stylem będzie odebrane wówczas jako rozsądne lub jako oznaka dobrej woli. Takie postępowanie jest również jedną z najlepszych możliwości w sytuacji, kiedy stronie przeciwnej bardzo zależy na przedmiocie konfliktu, my natomiast nie przywiązujemy do niego większej wagi. Jest ono również dobre i uzasadnione racjonalnie wówczas, gdy partner ma nad nami zdecydowaną przewagę, a my potencjalne zyski i korzystniejsze porozumienia lokujemy w dalszej perspektywie czasowej.

KONKURENCJA

Konkurencja to sposób patrzenia na konflikt jako na grę do wygrania. Wygrana oznacza sukces i dobry wynik, przegrana natomiast porażkę, słabość i utratę prestiżu. Człowiek reagujący zgodnie z tym stylem będzie oczekiwał zwycięzcy i pokonanego jako następstwa konfliktu, przy czym, co jest dość oczywiste, skłonny jest raczej siebie widzieć w roli zwycięzcy. Żeby osiągnąć ten cel, używa wielu środków, nie zawsze uczciwych. Wielu ludzi reaguje na konflikt w ten sposób, bo jest to pewien środek samooceny. Takie reagowanie z pozycji siły ma także swoje zalety, szczególnie w sytuacjach, które szeroko analizowaliśmy w rozdziale pierwszym, a które można nazwać sytuacjami krytycznymi, kiedy nie ma czasu na długie dyskusje.

KOMPROMIS

Kompromis jest stylem opartym na przekonaniu, że ludzie nie mogą zawsze robić wszystkiego tak, jak by chcieli, ale że czasami muszą znaleźć wspólną płaszczyznę porozumienia, na której mogliby koegzystować. Wszyscy, którzy reagują w sposób kompromisowy w sytuacjach konfliktowych, szukają wykonalnych rozwiązań i są przekonani, że ludzie powinni chętniej rezygnować z pewnych swoich celów i wykazywać więcej zrozumienia dla interesów innych ludzi. Zgodnie z tym sposobem patrzenia każda ze stron może coś zdobyć w wyniku konfliktu, ale też każda może coś stracić. Jest to jeden z najbardziej pospolitych sposobów reagowania w sytuacji konfliktowej. Jest szczególnie użyteczny, kiedy obie strony mają równą siłę i szczególnie wygórowane żądania. Kompromis jest również pożyteczny w sytuacjach, gdzie brakuje czasu. Tymczasowy kompromis pozwala zażegnać konflikt i znaleźć w tym czasie rozwiązanie oparte o kompleksową analizę problemu.

KOOPERACJA

Kooperacja wiąże się zawsze z wolą zaakceptowania celów drugiej strony konfliktu bez rezygnacji z własnych. Taki styl reagowania wynika z założenia, że zawsze można znaleźć rozwiązanie, które usatysfakcjonuje obie strony konfliktu. Nawet jeśli rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony nie jest możliwe, kooperatorzy będą uważali, że warto takie znaleźć. Jest to jeden z bardziej efektywnych stylów reagowania na konflikt. Szczególnie użyteczny w sytuacjach, kiedy obie strony mają odmienne cele, powoduje, że łatwo odkryć rzeczywistą potrzebę sporu, a jest nią najczęściej błędna komunikacja lub jej brak. Również w sytuacji, kiedy strony zgadzają się co do celu, natomiast różnią się w poglądach na środki, przynosi efektywne rozwiązanie. Ludzie, którzy rozwiązują w tym stylu swoje spory, z reguły umacniają swoje związki i są w stanie realizować swoje cele oraz uzyskiwać wysokie wyniki własnego działania.

Źródło: Psychologia Konfliktów, Biblioteka Moderatora, S. Chełpa, T. Witkowski

Obraz: Konflikt

No komentarze

Julitta Dębska Blog

„Przecież byliście taką piękną parą.”, „Co, o nie!? Pasowaliście do siebie! Co się stało?”, „Jaka szkoda. Jak to się stało? Myśleliśmy, że to już w końcu to.” – znane są Wam, takie komentarze rodziny i znajomych po tym, jak rozpadł się Wasz „idealny związek”?

Do Twojego wystąpienia podejdź inaczej. Zbuduj je wokół jednej, głównej myśli przewodniej. Gwarantuję, że zdobędziesz zainteresowanie uczestników i zbudujesz w nich poczucie, że wiedzą co teraz mają robić!

JD

Obraz: Prezentacja

To w jaki sposób reagujemy na konflikt wpływa na jakość naszych relacji z innymi ludźmi, rodziną, partnerami życiowymi, podwładnymi, przełożonymi czy przyjaciółmi.

Popularne posty

Witaj na moim blogu!

Subskrybuj moje kanały!

Kategorie postów

Najnowsze posty

Archiwum

Polecany post

Szczęśliwi również zdradzają

Szukaj w tym blogu

Translate

@julittadebska